De gave by Dean Koontz

Author:Dean Koontz [Koontz, Dean]
Format: epub
Tags: Thrillers
Publisher: Luitingh-Sijthoff B.V., Uitgeverij
Published: 2009-07-31T22:00:00+00:00

30

De Mojave was opgehouden met ademhalen. De dode longen van de woestijn ademden niet langer de lome bries uit die Stormy en mij had vergezeld toen we naar haar flat liepen.

Ik liep kwiek door straten en stegen, over een voetpad door een leeg veld, door een afwateringskanaal dat al maanden droog stond en daarna weer door straten naar huis.

Overal waren bodachs.

Eerst zag ik ze op een afstand. Het waren er minstens tien en ze renden voort op handen en voeten. Op donkere plekken waren ze alleen te zien als een warreling van schaduwen, maar straatlantaarns en buitenlichten van huizen toonden wie het waren.

Hun gladde bewegingen en dreigende houding deden denken aan panters die hun prooi achtervolgden.

Een Engels herenhuis van twee verdiepingen in Hampton Way was een magneet voor de bodachs. Toen ik langsliep, aan de overkant van de straat, zag ik twintig of dertig inktachtige vormen, waarvan sommige naar binnen gingen en andere weer vertrokken door kieren in raamkozijnen en spleten in deurlijsten.

Onder het portieklicht kronkelde en schudde een van hen alsof hij een aanval van waanzin had. Daarna vloeide hij door het sleutelgat van de voordeur het huis in.

Twee andere, die het huis verlieten, werkten zich naar buiten door het gaas dat een ventilatiekoker op het dak afschermde.

Ze bewogen zich over verticale oppervlakken net zo gemakkelijk voort als een spin. Ze kropen langs de muur van het huis naar het verandadak, staken het dak over en sprongen in de voortuin.

Dit was het huis van de familie Takuda, Ken en Micali en hun drie kinderen. Er brandde geen licht achter de ramen. De Takuda’s lagen te slapen, zich er niet van bewust dat een zwerm kwaadaardige geesten, geluidlozer dan kakkerlakken, door hun kamers krioelden en hen bespiedden tijdens hun dromen.

Ik kon alleen maar aannemen dat een van de Takuda’s deze dag nog zou sterven tijdens het gewelddadige gebeuren dat de bodachs in enorme aantallen naar Pico Mundo had getrokken. Of misschien gingen ze allemaal sterven.

De ervaring had me geleerd dat deze geesten vaak samenkwamen op de plek waar iets verschrikkelijks gaat gebeuren, zoals bij het verpleeghuis Buena Vista voor de aardbeving. Maar in dit geval geloofde ik net zomin dat de Takuda’s thuis zouden omkomen, als dat Viola en haar dochters zouden sterven in hun pittoreske huisje.

Deze keer waren de bodachs niet geconcentreerd op één plek. Ze zaten in de hele stad, en uit hun ongewone verspreiding en hun gedrag maakte ik op dat ze de potentiële slachtoffers opzochten voordat ze zich zouden verzamelen op de plaats waar het bloedbad zou plaatsvinden.

Ik haastte me weg van het huis van de Takuda’s en keek niet achterom, omdat ik bang was dat de geringste aandacht die ik aan die wezens besteedde hen er opmerkzaam op zou maken dat ik hen kon zien.

Aan Eucalyptus Way was er een invasie van bodachs in het huis van Morris en Rachel Melman.

Sinds Morris met pensioen was gegaan als hoofdinspecteur van het onderwijs in het district Pico Mundo, had hij zijn dagritme eraan gegeven en had hij het feit begroet dat hij van nature een nachtmens was.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.